Przepaść

Przez chwilkę myślałam, że Natsu usłyszał coś niepokojącego i dlatego tak patrzył tam gdzieś w dal, ale nie. Przecież zapytał czy chcę mu pomóc w znalezieniu domku. Miałabym mu nie pomóc?
-Jasne, że pomogę- wykrzyknęłam radośnie.
-Z największą przyjemnością!- dodałam wyszczerzając ząbki w uśmiechu. Jejku... jeszcze nie byłam chyba na terenie watahy ognia..
-Co to są te watahy ognia?- zapytałam ciekawsko. Pojęcia watahy nie znałam, ale wiedziałam co to ogień. Jest taki cieplutki.. ale nie za blisko, bo robi się strasznie okropny i gorący. I trzeba z nim uważać, po podobno może uciekać i robić sporo zamieszania. Ciekawe czy na ziemiach ognia jest go dużo? Mam nadzieję, że z żółtym sobie poradzimy.. Na pewno sobie poradzimy!

Och, a wiec Hira nie wiedziala nic o watahach! Mlody Isao czul sie w obowiazku wytlumaczyc jej to, przynajmniej na tyle, na ile sam wiedzial. Jego wiedza jakas olbrzymia jednak nie byla.

- Wataha Ognia to jedno z wilczych stad w tej Krainie. Ja należę do tego stada. I pomyślałem, że skoro do niego należę, to poszukam sobie domu na jego terenach. - wytlumaczyl szczeniak, drepczac lapkami w miejscu.

Byl dosc niecierpliwy, juz chcialby wyruszyc. Ale coz, wytlumaczyc swej przyjaciolce musial! Przeciez niefajnie isc w jakies miejsce, o ktorym nic nie wiesz, prawda? Tak wiec Natsu czekal juz tylko, az Hira przetrawi te informacje, zglosi obiekcje lub nie, i z nim pojdzie. Ewentualnie ja sila zaciagnie! No, troche bal sie isc sam. Ale tylko troszeczke.

Jak to nie fajnie jest iść w miejsce, którego jeszcze nie znasz? Właśnie, że fajnie! Poznajesz nowe otoczenie, czasami zwierzęta... Fajnie jest, ale fakt faktem, że może być i strasznie, tak jak w lesie słodyczy.. Brr
Czyli Natsu jednak kogoś ma! Stado też jest dobre w roli opiekuna.. Ciekawe czym różni się od pozostałych? Może i ja kiedyś przystąpię do któregoś? Muszę zapytać taty w którym jest.. Czy jest.
Widząc, jak Isao tupta w miejscu, domyśliłam się, że chce już wyruszyć, więc nie przeciągała, pomimo wielu pytań. Zdążę zapytać po drodze Gotowa do wymarszu, czekałam na znak żółtego, by ruszyć, a gdy tylko go dał, poszłam za nim.

/zt