Rework smoków 1.1

fikcyjne stworzenie, najczęściej rodzaj olbrzymiego, latającego gada. Występuje w licznych mitach i legendach oraz w literaturze, filmach i grach. Według wielu mitów smoki obdarzone były dużą inteligencją, potrafiły posługiwać się magią, znały ludzką mowę, a także ziały ogniem. Poza tym posiadały lub strzegły rozmaitych skarbów.
Różne zwierzęta podobne do smoków występowały w mitologiach wielu kultur. Smoki są istotami reprezentującymi siły natury i cztery żywioły, zwłaszcza zaś ogień i powietrze. Smok był też często używany w roli symbolicznej.

wikipedia.org

Smoki zdolne do lotu dzięki posiadaniu specjalnie wykształconych do tego skrzydeł. Pamiętać trzeba, że nawet i smoki posiadające skrzydła mogą być uznane za nieloty - jeżeli skrzydło nie będzie posiadało odpowiedniej siły ani rozpiętości by być w stanie unieść ciężar smoczego cielska smok nie jest zdolny do lotu.

Smoki przyzwyczajone do życia na lądzie, dzięki specjalnie wykształconym do tego członkom - zazwyczaj posiadają cztery lub dwie łapy z różną ilością palców (najczęściej od 4 do 5).

Smoki przyzwyczajone do życia na terenach podmokłych czy wybrzeżach, posiadające dodatkową parę płuc (!) w której magazynowane jest powietrze, pozwalające im na dłuższe zanurzenie się pod wodę, czy choćby bezdech. Smoki te nie potrafią jednak oddychać pod wodą - nie posiadają skrzeli. Jednak dzięki specjalnie wykształconym nozdrzom posiadają zdolność wyciągania wilgoci z wody, zaś pod twardymi łuskami znajdują się specjalne worki, do których wilgoć - już w postaci wody jest odprowadzana. Pozwala im to magazynować wodę, a w późniejszym czasie także używać jej jako broni.

Smoki pozbawione skrzydeł, lub posiadające skrzydła za słabe/małej rozpiętości by te mogły je unieść. Zazwyczaj pozbawiony możliwości lotu gad ma pewnego rodzaju wynagrodzenie - ma lepiej rozwinięte zmysły czy większą siłę, zdarzają się jednak przypadki posiadania dodatkowej pary łap (!) czy innych udziwnień.

Rozwinięta forma smoków wodnych, nie posiadająca jednak drugiej pary płuc - w zamian zyskały one możliwość oddychania pod wodą - skrzela. Smoki głębinowe pozbawione są skrzydeł, zyskały jednak one rybie płetwy (szczególnie trzeba nadmienić przemieniony w rybi ogon) i błonę pomiędzy palcami łap (które są znacznie krótsze niż łapy smoków lądowych), która umożliwia im szybkie poruszanie się pod wodą. Są to gady typowo żyjące w oceanach czy większych jeziorach, niezdolne do długotrwałego przebywania na lądzie - pomimo utrzymywania wody w przystosowanych do tego workach ich skóra wysycha, łuski doznają oparzeń i zaczynają kruszeć, a w końcu odpadać.

Znane nam rasy smoków:

Jedna z ras smoków, należąca do typu latające i lądowe, choć spotyka się także typy smoków nielatających.  Nie tylko najbardziej pospolite, bo i statystycznie najczęściej tego typu smoki się spotyka, ale i znane gady. Ich większa liczebność wskazuje na znaczącą potęgę, pozwalającą przejmować większość zakamarków świata i podbijać kolejne tereny, co jest mylne - równają się one siłą z innymi rasami.

Charakteryzują się łuskami o ognistych (pomarańcz, rudy, czerwień i różne ich odmiany, bardzo często zdarza się również czerń), wyrazistych i zwyczajnie ciepłych, czy lepiej ująć - gorących barwach. Łuski nakładają się na siebie, tworząc szorstką w dotyku płytę. Zdolne są do nastroszenia, dzięki czemu stają się ostrą i wytrzymałą zbroją. Smoki ogniste potrafią osiągać zdumiewający rozmiar jak i ciężar, dlatego są także jedną z największych ras. Jak powszechnie wiadomo umieją ziać ogniem, dzięki wykształconym do tego gardłu i nozdrzom - wyłożone są one specjalnie utwardzoną tkanką, dzięki czemu nie zostają poparzone własnym ogniem. Pogłoski głoszą, iż ogień wydobywa się z serca ognistego smoka - serce jest żarem, tylko podsycanym przez jego gniew, jednak nie do końca jest to prawda. W okolicach płuc znajduje się narząd, który daje im tą destrukcyjną siłę. Osobniki nie posiadające tego organu wykształciły jego osobliwy zamiennik - obszerny wór, zajmujący miejsce od wysokości płuc do poniższych partii jelit. Co się w nim znajduje? Lawa, którą smok jest w stanie przełknąć, a następnie tam magazynować. Daje im to możliwość plucia lawą, aż do wyczerpania zapasów - wtedy trzeba je uzupełnić w najbliższym źródle. Jest to niezwykle rzadka co i ceniona cecha. Smok ognisty dzięki swoim rozmiarom i ciężkości jest niezwykle wytrzymałym i silnym gadem, brakuje mu jednak zręczności. Smoki te są stosunkowo wolniejsze - także w poruszaniu się po lądzie jak i lataniu.

atrybuty Wymienia się tutaj zdolność ziania ogniem, plucia lawą, zyskaną wytrzymałość i siłę, nie tylko ich wewnętrzne organy a także łuski są odporne na ogień i lawę. Nie oznacza to, że walka dwóch ognistych gadów jest bezcelowa - także i łuski w pewnej chwili osiągną swój limit! Szczególnie potraktowane pierw kłami i szponami.

Aby utrzymać w sobie żar ognia i płynny stan lawy smok ognisty zdaje się mieć ciągłą gorączkę - jego temperatura ciała jest niezwykle podniesiona, dzięki czemu żar nie traci swej iskry, a lawa nie zastyga. Zużywa na to jednak wiele energii, przez co gady te  potrzebują częstego snu i pożywiania się. Ich słabością jest również woda, szczególnie chłodna. Oberwanie litrami ów cieczy czy przebywanie w niej nie służy tym gorącym gadom - tracą one zdolność ziania ogniem, a zgromadzona lawa zaczyna zastygać. Jest to bardzo niebezpieczny moment - aby się rozgrzać ich organizm próbuje przeznaczyć więcej energii aby odzyskać ciepło, a tracąc energię tracą siły i to prowadzi do ich upadku. Precz od wody! (Pamiętać jednak o piciu wody! Woda to samo zdrowie, a pić trzeba.)

Jedna z ras smoków, zaliczana do smoków latających, smoków lądowych i smoków wodnych, bardzo często zdarzają się również smoki nielatające  Smok uważany za przeciwieństwo ognistej rasy. Cechuje je zwinność i spryt.

Charakteryzują się łuskami o barwach typowo wodnych, zimnych (niebieski, błękit, granat, fiolet), zdarza się również szarość i czerń, w układzie przypominającym węża - gładkie i nie raniące opuszek łuski, które także potrafią się nastroszyć, jednak nie czyniąc większej krzywdy - służą głównie do obrony, zaś do ataku przydają się liczne rogi - umiejscowione nie tylko na czaszce, ale także wzdłuż kręgosłupa, czy znajdujące się nawet na skrzydłach. Zazwyczaj gady te są średniej wielkości czy stosunkowo małe, aby mogły bez problemu uchować się w jeziorach, bajorach czy podążać wraz z nurtem głębokiej rzeki. Nie potrafią ziać ogniem - nie wykształcają potrzebnego do tego narządu, jednak potrafią zbierać w swoim ciele wodę i magazynować ją w specjalnie przystosowanych do tego worach oraz wyciągać wilgoć z powietrza, która ochłodzona skrapla się. Smoki wodne są zdolne do kumulacji w swoich szczękach wody i wystrzelenia jej jako wodnego pocisku, jednak bardziej kreatywne osobniki potrafią zwężać pysk na tyle, aby wypuszczać ją jako strumień wody pod wysokim ciśnieniem. Ważną kwestią jest również sam pysk - węższy i dłuższy niż u reszty smoków, pozwalający im na szybkie ugryzienia, jednak nie dający możliwości wyrwania ochłapa mięsa po jednym ugryzieniu. Smoki wodne zazwyczaj posiadają skrzydła - najczęściej są one mniejsze, krótsze i błoniaste, zdarza się jednak ich całkowity brak - zyskują dzięki temu niezwykłą zwinność, jako, że nie przeszkadza im dodatkowy ciężar na grzbiecie. Dzięki przynależności do smoków wodnych gady te posiadają dodatkową parę płuc oraz błonę pomiędzy palcami u łap - wykształciły również długie szpony, które pomagają im w łapaniu ryb.

Wspomina się tutaj o zdolności atakowania wodą i jej magazynowania; zyskaniem zwinności i szybkości; zwiększoną długością przebywania pod wodą i szybszym poruszaniem się w niej. W odróżnieniu od smoków głębinowych smoki wodne zdolne są do życia na lądzie - ich łuski nie doznają poparzeń słonecznych, choć i one wymagają nawilżenia - co parę dób.

Aby zgromadzona w nich woda nie parowała, smoki wodne osiągają niższą temperaturę ciała. Oznacza to również, że ich zużycie energii aby utrzymać ciepło jest stosunkowo niższe, dzięki czemu smoki te potrzebują mniej odpoczynku i pożywiania się, jednak przez swoje zmarznięcie dotkliwie boli je wysoka temperatura - w tym i ogień i lawa, którą posługują się smoki ogniste. Nie sprzyja im także za niska temperatura - zgromadzona w woreczkach woda może zamarznąć, a przez  to rozdyma i naciąga worek w którym jest zgromadzona, a nawet grozić jego pęknięciem, co może mieć katastrofalne skutki.

Smok - fikcyjne stworzenie, najczęściej rodzaj olbrzymiego, latającego gada. Występuje w licznych mitach i legendach oraz w literaturze, filmach i grach. Według wielu mitów smoki obdarzone były dużą inteligencją, potrafiły posługiwać się magią, znały ludzką mowę, a także ziały ogniem. Poza tym posiadały lub strzegły rozmaitych skarbów.
Różne zwierzęta podobne do smoków występowały w mitologiach wielu kultur. Smoki są istotami reprezentującymi siły natury i cztery żywioły, zwłaszcza zaś ogień i powietrze. Smok był też często używany w roli symbolicznej.
Typowy smok ma cztery łapy, często pojawiający się w herbach smok dwunogi nosi nazwę wiwern.

Smoki możemy podzielić na typy: smoki latające, smoki lądowe, smoki wodne, smoki nielatające i smoki głębinowe.

Smoki zdolne do lotu dzięki posiadaniu specjalnie wykształconych do tego skrzydeł. Pamiętać trzeba, że nawet i smoki posiadające skrzydła mogą być uznane za nieloty - jeżeli skrzydło nie będzie posiadało odpowiedniej siły ani rozpiętości by być w stanie unieść ciężar smoczego cielska smok nie jest zdolny do lotu.

Smoki przyzwyczajone do życia na lądzie, dzięki specjalnie wykształconym do tego członkom - zazwyczaj posiadają cztery lub dwie łapy z różną ilością palców (najczęściej od 4 do 5).

Smoki przyzwyczajone do życia na terenach podmokłych czy wybrzeżach, posiadające dodatkową parę płuc (!) w której magazynowane jest powietrze, pozwalające im na dłuższe zanurzenie się pod wodę, czy choćby bezdech. Smoki te nie potrafią jednak oddychać pod wodą - nie posiadają skrzeli. Jednak dzięki specjalnie wykształconym nozdrzom posiadają zdolność wyciągania wilgoci z wody, zaś pod twardymi łuskami znajdują się specjalne worki, do których wilgoć - już w postaci wody jest odprowadzana. Pozwala im to magazynować wodę, a w późniejszym czasie także używać jej jako broni.

Smoki pozbawione skrzydeł, lub posiadające skrzydła za słabe/małej rozpiętości by te mogły je unieść. Zazwyczaj pozbawiony możliwości lotu gad ma pewnego rodzaju wynagrodzenie - ma lepiej rozwinięte zmysły czy większą siłę, zdarzają się jednak przypadki posiadania dodatkowej pary łap (!) czy innych udziwnień.

Rozwinięta forma smoków wodnych, nie posiadająca jednak drugiej pary płuc - w zamian zyskały one możliwość oddychania pod wodą - skrzela. Smoki głębinowe pozbawione są skrzydeł, zyskały jednak one rybie płetwy (szczególnie trzeba nadmienić przemieniony w rybi ogon) i błonę pomiędzy palcami łap (które są znacznie krótsze niż łapy smoków lądowych), która umożliwia im szybkie poruszanie się pod wodą. Są to gady typowo żyjące w oceanach czy większych jeziorach, niezdolne do długotrwałego przebywania na lądzie - pomimo utrzymywania wody w przystosowanych do tego workach ich skóra wysycha, łuski doznają oparzeń i zaczynają kruszeć, a w końcu odpadać.

Znane nam rasy smoków:

Jedna z ras smoków, należąca do typu latające i lądowe, choć spotyka się także typy smoków nielatających.  Nie tylko najbardziej pospolite, bo i statystycznie najczęściej tego typu smoki się spotyka, ale i znane gady. Ich większa liczebność wskazuje na znaczącą potęgę, pozwalającą przejmować większość zakamarków świata i podbijać kolejne tereny, co jest mylne - równają się one siłą z innymi rasami.

Charakteryzują się łuskami o ognistych (pomarańcz, rudy, czerwień i różne ich odmiany, bardzo często zdarza się również czerń), wyrazistych i zwyczajnie ciepłych, czy lepiej ująć - gorących barwach. Łuski nakładają się na siebie, tworząc szorstką w dotyku płytę. Zdolne są do nastroszenia, dzięki czemu stają się ostrą i wytrzymałą zbroją. Smoki ogniste potrafią osiągać zdumiewający rozmiar jak i ciężar, dlatego są także jedną z największych ras. Jak powszechnie wiadomo umieją ziać ogniem, dzięki wykształconym do tego gardłu i nozdrzom - wyłożone są one specjalnie utwardzoną tkanką, dzięki czemu nie zostają poparzone własnym ogniem. Pogłoski głoszą, iż ogień wydobywa się z serca ognistego smoka - serce jest żarem, tylko podsycanym przez jego gniew, jednak nie do końca jest to prawda. W okolicach płuc znajduje się narząd, który daje im tą destrukcyjną siłę. Osobniki nie posiadające tego organu wykształciły jego osobliwy zamiennik - obszerny wór, zajmujący miejsce od wysokości płuc do poniższych partii jelit. Co się w nim znajduje? Lawa, którą smok jest w stanie przełknąć, a następnie tam magazynować. Daje im to możliwość plucia lawą, aż do wyczerpania zapasów - wtedy trzeba je uzupełnić w najbliższym źródle. Jest to niezwykle rzadka co i ceniona cecha. Smok ognisty dzięki swoim rozmiarom i ciężkości jest niezwykle wytrzymałym i silnym gadem, brakuje mu jednak zręczności. Smoki te są stosunkowo wolniejsze - także w poruszaniu się po lądzie jak i lataniu.
atrybuty
Wymienia się tutaj zdolność ziania ogniem, plucia lawą, zyskaną wytrzymałość i siłę, nie tylko ich wewnętrzne organy a także łuski są odporne na ogień i lawę. Nie oznacza to, że walka dwóch ognistych gadów jest bezcelowa - także i łuski w pewnej chwili osiągną swój limit! Szczególnie potraktowane pierw kłami i szponami.
słabości
Aby utrzymać w sobie żar ognia i płynny stan lawy smok ognisty zdaje się mieć ciągłą gorączkę - jego temperatura ciała jest niezwykle podniesiona, dzięki czemu żar nie traci swej iskry, a lawa nie zastyga. Zużywa na to jednak wiele energii, przez co gady te  potrzebują częstego snu i pożywiania się. Ich słabością jest również woda, szczególnie chłodna. Oberwanie litrami ów cieczy czy przebywanie w niej nie służy tym gorącym gadom - tracą one zdolność ziania ogniem, a zgromadzona lawa zaczyna zastygać. Jest to bardzo niebezpieczny moment - aby się rozgrzać ich organizm próbuje przeznaczyć więcej energii aby odzyskać ciepło, a tracąc energię tracą siły i to prowadzi do ich upadku. Precz od wody! (Pamiętać jednak o piciu wody! Woda to samo zdrowie, a pić trzeba.)


Jedna z ras smoków, zaliczana do smoków latających, smoków lądowych i smoków wodnych, bardzo często zdarzają się również smoki nielatające  Smok uważany za przeciwieństwo ognistej rasy. Cechuje je zwinność i spryt.
Charakteryzują się łuskami o barwach typowo wodnych, zimnych (niebieski, błękit, granat, fiolet), zdarza się również szarość i czerń, w układzie przypominającym węża - gładkie i nie raniące opuszek łuski, które także potrafią się nastroszyć, jednak nie czyniąc większej krzywdy - służą głównie do obrony, zaś do ataku przydają się liczne rogi - umiejscowione nie tylko na czaszce, ale także wzdłuż kręgosłupa, czy znajdujące się nawet na skrzydłach. Zazwyczaj gady te są średniej wielkości czy stosunkowo małe, aby mogły bez problemu uchować się w jeziorach, bajorach czy podążać wraz z nurtem głębokiej rzeki. Nie potrafią ziać ogniem - nie wykształcają potrzebnego do tego narządu, jednak potrafią zbierać w swoim ciele wodę i magazynować ją w specjalnie przystosowanych do tego worach oraz wyciągać wilgoć z powietrza, która ochłodzona skrapla się. Smoki wodne są zdolne do przygotowania w swoich szczękach wody i wystrzelenia jej jako wodnego pocisku, jednak bardziej kreatywne osobniki potrafią zwężać pysk na tyle, aby wypuszczać ją jako strumień wody pod wysokim ciśnieniem. Ważną kwestią jest również sam pysk - węższy i dłuższy niż u reszty smoków, pozwalający im na szybkie ugryzienia, jednak nie dający możliwości wyrwania ochłapa mięsa po jednym ugryzieniu. Smoki wodne zazwyczaj posiadają skrzydła - najczęściej są one mniejsze, krótsze i błoniaste, zdarza się jednak ich całkowity brak - zyskują dzięki temu niezwykłą zwinność, jako, że nie przeszkadza im dodatkowy ciężar na grzbiecie. Dzięki przynależności do smoków wodnych gady te posiadają dodatkową parę płuc oraz błonę pomiędzy palcami u łap - wykształciły również długie szpony, które pomagają im w łapaniu ryb.

Wspomina się tutaj o zdolności atakowania wodą i jej magazynowania; zyskaniem zwinności i szybkości; zwiększoną długością przebywania pod wodą i szybszym poruszaniem się w niej. W odróżnieniu od smoków głębinowych smoki wodne zdolne są do życia na lądzie - ich łuski nie doznają poparzeń słonecznych, choć i one wymagają nawilżenia - co parę dób.

Aby zgromadzona w nich woda nie parowała, smoki wodne osiągają niższą temperaturę ciała. Oznacza to również, że ich zużycie energii aby utrzymać ciepło jest stosunkowo niższe, dzięki czemu smoki te potrzebują mniej odpoczynku i pożywiania się, jednak przez swoje zmarznięcie dotkliwie boli je wysoka temperatura - w tym i ogień i lawa, którą posługują się smoki ogniste. Nie sprzyja im także za niska temperatura - zgromadzona w woreczkach woda może zamarznąć, a przez  to rozdyma i naciąga worek w którym jest zgromadzona, a nawet grozić jego pęknięciem, co może mieć katastrofalne skutki.




Smok lodowy zwany jest również smokiem śnieżnym, choć pomiędzy tymi dwoma rasami istnieje znaczna różnica. Smok lodowy należy do smoków latających i smoków lądowych. Nie występują tu smoki nielatające, ponieważ każde zdeformowane lub niezdolne do lotu smoczęcie jest na wstępie zabijane. Brzmi okrutnie, jednak jest to proces litości - pozbawiony możliwości lotu smok nie przeżyłby w warunkach, w jakich żyją smoki lodowe. Smok lodowy zbliżony jest do smoka wodnego.

Smoki lodowe są jednymi z najzwinniejszych, choć wyglądem często przypominają wiwerny. Ich ciało jest znacznie wydłużone i wąskie, przypominające poniekąd węża, jednak znacznie smuklejsze i zwinniejsze. Wyróżnia je duża powierzchnia skrzydeł - zazwyczaj są one co najmniej dwukrotnej rozpiętości całego cielska gada. Może się wydawać to dziwną zmianą, jednak skrzydła te umożliwiają im łatwiejsze utrzymanie zimnej temperatury na nieprzyjaznych, cieplejszych terenach, czy podczas szybowania ponad chmurami, gdzie ciągle narażone są na światło. Podczas spoczynku skrzydła zapewniają również pewnego rodzaju płaszcz - smoki lodowe zdolne są do owinięcia się błoną skrzydeł niczym w kołdrę, dzięki czemu utrzymują ciepło podczas snu w zimniejszych stronach. Długa szyja i wąski łeb z wydłużonym pyskiem sprawiają mylne wrażenie, iż rasa ta żywi się rybami. Trzeba pamiętać, że smoki lodowe zamieszkują tereny wiecznej zmarzliny, gdzie woda od dawien nie przybrała stanu cieczy. (Czym się żywią? Głównie ptactwem lub normalną zwierzyną.) Łuski smoka lodowego są gładkie, nie sprawiające oporu powietrza i niezdolne do nastroszenia się (większą część życia gady te spędzają w locie). Lśnią głównie srebrem i bielą, ale zdarza się również błękit i granit. Smok lodowy osiąga nie duże, a długie rozmiary - są smukłe i chude, jednak ich ciało jest niezwykle wydłużone. Ich wagę stanowią głównie skrzydła. Smoki lodowe nie są zdolne do nastroszenia łusek, jednak dzięki opanowaniu posługiwania się lodem potrafią przywdziać go niczym zbroję. Ich główną bronią jest chwytny, często zakończony ostrym grotem ogon i zakrzywione, długie szpony.  (w ich naturalnym środowisku służą również do wczepiania się w lodowe ściany.)  Zieją, czy lepiej powiedziane - wystrzeliwują z pyska lód, który wytwarzają gwałtownie ochładzając zgromadzoną w workach wodę (worki są wąskie, jednak biegną przez niemal całe cielsko smoka, aż do czubka ogona, dzięki czemu jest on zdolny do zgromadzenia ogromnej ilości wody.) Zdolność magazynowania w sobie ów cieczy upodabnia je do smoków wodnych.

Możliwość wytwarzania lodu i posługiwanie się nim w różnorodnych celach; wydłużony czas lotu i szybowania; zwiększona wytrzymałość i zwinność; zakończony grotem ogon i zakrzywione szpony; zdolność tworzenia zbroi z lodu.

Smoki te są niezwykle wytrzymałe i wolno tracą energię nie przeznaczając jej na ocieplenie cielska. Muszą być jednak ostrożne, by utrzymać własną temperaturę w chłodzie, jednak nie pozwalając wodzie zamarznąć - mogłaby ona rozsadzić worki w których jest utrzymywana. (Kiedy smok zamraża wodę w postać lodu zaraz się jej pozbywa, dzięki czemu nie rani sam siebie, przenosząc specjalnymi mięśniami powstałe bloki lodu do gardła i tam, za pomocą ostrych płyt, kształtując go w kształt podobny włóczniom czy strzałom.) Potrafią mieszkać na cieplejszych terenach, jednak miejsca o wysokiej temperaturze, jak np. pustynia, im szkodzą, a także pozbywają zgromadzonej wody. Dlatego ich naturalnym przeciwnikiem jest smok ognisty, na którego ogień są narażone.